διαθλαστική επέμβαση λέιζερ PRK

Διαθλαστική επέμβαση λέιζερ Lasik

Τεστ δυο χρωμάτων.. Κόκκινα ή πράσινα;

Το τεστ δύο χρωμάτων κόκκινου-πράσινου χρησιμοποιείται συνήθως για να βελτιωθεί η τελική διάθλαση. Το τεστ κάνει χρήση του τη χρωματική εκτροπή του οφθαλμού. Λόγω της χρωματικής εκτροπής του οφθαλμού, το μικρότερο μήκος κύματος (πράσινο) εστιάζεται μπροστά από το μεγαλύτερο (ερυθρό). 

Παρατηρούμε ότι η πράσινη εστία είναι ελαφρώς πιο μυωπική από την κόκκινη (πράσινο πιο μπροστά από κόκκινο), ή αντιστρόφως η κόκκινη ελαφρώς πιο υπερμετροπική από την πράσινη. Έτσι όταν ο ασθενής βλέπει καλύτερα τα πράσινα, σημαίνει ότι η πράσινη δέσμη πέφτει πάνω στον αμφιβληστροειδή επομένως η κόκκινη είναι ελαφρώς υπερμετροπική (πίσω από τον αμφιβληστροειδή). Αντιστρόφως, όταν βλέπει καλύτερα τα κόκκινα, η κόκκινη δέσμη είναι πάνω στον αμφιβληστροειδή έτσι η πράσινη είναι μπροστά από αυτόν (ελαφρώς μυωπική).
 Ο ασθενής καλείται να συγκρίνει τη σαφήνεια των γραμμάτων για την πράσινη και την κόκκινη πλευρά. Αν τα γράμματα της πράσινη πλευράς είναι σαφέστερα(δηλαδή κόκκινη υπερμετροπική) προστίθεται +0.25 σφαίρα Α και αν οι τα γράμματα για την κόκκινη πλευρά είναι σαφέστερα(πράσινη μυωπική) προστίθεται -0.25 D σφαίρα. Με τη βέλτιστη σφαιρική διόρθωση, τα γράμματα στα κόκκινα και πράσινα μισά του γραφήματος εμφανίζονται εξίσου σαφές. 
Επειδή αυτό το τεστ βασίζεται στην χρωματική εκτροπή και όχι για τις διακρίσεις χρώματος, χρησιμοποιείται ακόμη και σε ασθενείς που πάσχουν από αχρωματοψία. 

Αστιγματισμός

Το σφάλμα του αστιγματισμού και το σφάλμα της καμπύλωσης πεδίου εξετάζονται μαζί γιατί αν και επιδρούν κατά διαφορετικό τρόπο στο είδωλο, προέρχονται εντούτοις από το ίδιο φαινόμενο.
Έστω ότι ένας φακός είναι διορθωμένος από το σφαιρικό σφάλμα και την κόμη, τότε για αντικείμενα που βρίσκονται σε σχετικά μεγάλη απόσταση από τον κύριο άξονα παρατηρείται ότι τα είδωλα τους είναι μη στιγματικά.

Σύντομη περιγραφή-ορισμός
Αστιγματισμός είναι η διαθλαστική ανωμαλία του οφθαλμού κατά την οποία η διαθλαστική δύναμη του ματιού ποικίλλει στους διάφορους μεσημβρινούς, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η εστίαση των εισερχομένων ακτινών στο μάτι σ' ένα σημείο.

Μορφές
Όταν οι δύο μεσημβρινοί, που εμφανίζουν τη μέγιστη διαφορά διαθλαστικής δύναμης, είναι κάθετοι μεταξύ τους μιλάμε για ομαλό αστιγματισμό. Στον ανώμαλο αστιγματισμό (π.χ κερατόκωνο) οι δύο μεσημβρινοί με τη μέγιστη διαφορά δεν είναι κάθετοι μεταξύ τους.
Ο αστιγματισμός μπορεί να διαιρεθεί στις παρακάτω κατηγορίες:

Απλός μυωπικός όταν η μια γραμμή βρίσκεται πάνω στον αμφιβληστοειδή και η άλλη μπροστά από αυτόν (μυωπική)

Απλός υπερμετροπικός

Σύνθετος μυωπικός

Σύνθετος υπερμετροπικός

  Μικτός

Αίτια
Στη μέγιστη πλειοψηφία των περιπτώσεων ο αστιγματισμός οφείλεται στον κερατοειδή και δεν παρουσιάζει σημαντικές μεταβολές κατά τη διάρκεια της ζωής. 

Συμπτώματα
Τα συμπτώματα του αστιγματισμού είναι η θολή όραση και η κοπιωπία.

Αντιμετώπιση
Η διόρθωση του αστιγματισμού γίνεται με κυλινδρικούς ή σφαιροκυλινδρικούς φακούς ή και με είδικούς τορικούς-αστιγματικούς φακούς επαφής, μαλακούς ή σκληρούς. Σημαντικό είναι ο καθορισμός του άξονα του αστιγματισμού. Οι σκληροί φακοί επαφής χρησιμοποιούνται κυρίως στον ανώμαλο αστιγματισμό. 

 Ο άξονας του κυλινδρικού φακού πρέπει να είναι κάθετος με τον άξονα του αστιγματισμού. Σαν παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι το αυγό είναι ο κερατοειδής και προσπαθούμε με δυο αυγά να φτιάξουμε μια σφαίρα. Αυτό θα το πετύχουμε ενώνοντας τα δυο αυγά κάθετα. Έτσι συμπεριφερόμαστε και στη διόρθωση του αστιγματισμού ώστε αθροιστικά να πετύχουμε την ίδια διαθλαστική δύναμη σε όλους τους άξονες του οφθαλμού.

 

Υπερμετρωπία

Η υπερμετρωπία είναι πάθηση ακριβώς αντίθετη από τη μυωπία. Στην περίπτωση αυτή το μάτι είναι πολύ μικρό. Έτσι οι εικόνες δε σχηματίζονται επάνω στον αμφιβληστροειδή αλλά σε κάποιο σημείο πριν από αυτόν.

 Γι' αυτό ο υπερμέτρωπας δεν μπορεί να δει καθαρά τα αντικείμενα που βρίσκονται κοντά του ενώ δεν έχει κανένα πρόβλημα με εκείνα που βρίσκονται μακριά του. Η πάθηση αυτή παρατηρείται κυρίως σε μικρά παιδιά και εφήβους. Στους ενήλικες είναι σπάνια.

 Ενώ η μυωπία όσο μεγαλώνει το παιδί επιδεινώνεται, η υπερμετρωπία για τον ίδιο λόγο βελτιώνεται. Έτσι τα παιδιά που πάσχουν από το ελάττωμα αυτό, πρέπει να παρακολουθούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα από οφθαλμίατρο, ο οποίος αλλάζει τα γυαλιά του παιδιού σε κάθε περίπτωση. Η διόρθωση της υπερμετρωπίας γίνεται με θετικούς φακούς. Η χορήγηση διορθωτικών γυαλιών εξαρτάται από το βαθμό της υπερμετρωπίας, την ηλικία του ατόμου, την παρουσία ή μη συμπτωμάτων. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν και φακοί επαφής. 

Μυωπία

Η μυωπία είναι διαθλαστική ανωμαλία του ματιού, κατά την οποία οι ακτίνες του φωτός δεν συγκεντρώνονται στον αμφιβληστροειδή, όπως είναι το φυσιολογικό, αλλά σε κάποιο σημείο μπροστά από αυτόν.

 

 Για αυτόν το λόγο ο μύωπας αδυνατεί να δει καθαρά τα αντικείμενα που βρίσκονται μακριά και κλείνει ελαφριά τα μάτια—αυτό φαίνεται και από την ετυμολογία της λέξης (μύω+οψ, που σημαίνει κλείνω τα μάτια).

 Συνήθως η μυωπία μετριέται σε διοπτρίες και διακρίνεται σε:

• στην ήπια μυωπία μέχρι τρεις διοπτρίες
• σε μέτρια, από τρεις ως έξι διοπτρίες,
• σε μεγάλη, από έξι διοπτρίες και πάνω. Όσοι έχουν μεγάλη μυωπία είναι περισσότερο πιθανό να υποστούν αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς ή να εμφανίσουν και άλλα συμπτώματα όπως φευγαλέες σκιές (σαν «μυγάκια»).

Η μυωπία μπορεί να εμφανιστεί από την παιδική ηλικία, συνήθως ανάμεσα στα 5 και 12 χρόνια.
Διορθώνεται με:

• γυαλιά που έχουν αποκλινόντες φακούς,
• φακούς επαφής, διαφόρων τύπων (σκληροί, μαλακοί, ημερήσιοι, μηνιαίοι, κλπ),
• επέμβαση με χρήση Laser.

Θόλωση κρυσταλλοειδούς φακού- Καταρράκτης

Η θόλωση του κρυσταλλοειδούς φακού του ματιού λέγεται καταρράκτης. Ο φυσικός φακός του ματιού (κρυσταλλοειδής) είναι διαυγής και βρίσκεται πίσω από την ίριδα. Μέσα από αυτόν περνάει το φως για να φτάσει στη συνέχεια στον αμφιβληστροειδή χιτώνα στην οπίσθια επιφάνεια του ματιού. Με την πάροδο της ηλικίας, ο φακός αυτός χάνει την αρχική του σύσταση και θολώνει (γεροντικός καταρράκτης). Σε μελέτες που έχουν γίνει, η συχνότητα του καταρράκτη είναι 50% σε ανθρώπους ηλικίας μεταξύ 65 - 74 ετών και αυξάνεται σε 70% σε ηλικίες άνω των 75 ετών. Η συνηθισμένη αυτή ασθένεια δεν είναι προνόμιο μόνο των ηλικιωμένων. Νεαρά άτομα, ακόμα και βρέφη, μπορεί να παρουσιάσουν καταρράκτη. Είναι δυνατό να προκληθεί, δηλαδή, και από άλλες αιτίες (τραυματισμοί, φάρμακα, ασθένειες, ακτινοβολίες) ή ακόμα και να υπάρχει από τη γέννηση (συγγενής καταρράκτης). 

Τυφλό σημείο

Οφθαλμικοί μύες και κινήσεις οφθαλμού

Ανατομία αμφιβληστριεοδή χιτώνα

Ο αμφιβληστροειδής είναι ένας χιτώνας που καλύπτει το πίσω μέρος του οφθαλμού. Είναι υπεύθυνος για τη μετατροπή του οπτικού σήματος σε ηλεκτρικό, το οποίο στη συνέχεια θα το επεξεργαστεί ο εγκέφαλος ώστε να μετατραπεί σε εικόνα. Τα κύτταρα που είναι υπεύθυνα για αυτή τη μετατροπή είναι οι φωτοϋποδοχείς. Το σήμα από τους φωτοϋποδοχείς μεταβιβάζεται στα γαγγλιακά κύτταρα μέσω των δίπολων κυττάρων και έτσι η πληροφορία φτάνει μέχρι το οπτικό νεύρο και από εκεί στον εγκέφαλο.
Ο βολβός του ματιού έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε το φως να φτάνει στο αμφιβληστροειδή με την ελάχιστη δυνατή παραμόρφωση. Ο αμφιβληστροειδής απορροφά το φως που φτάνει σε αυτόν με τους φωτοϋποδοχείς. Υπάρχουν δύο τύποι υποδοχέων, τα ραβδία ή ραβδιοφόρα κύτταρα και τα κωνία ή κωνιοφόρα κύτταρα, τα οποία, όπως και ο υπόλοιπος αμφιβληστροειδής έχουν νευρική προέλευση, καθώς αναπτύσσονται από το νευρικό εξώδερμα. Όμως, σε αντίθεση με τον εγκέφαλο αυτό καθέ αυτό, ο αμφιβληστροειδής έχει απλούστερη στιβαδωτή δομή, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για μελέτες σχετικά με τον τρόπο που γίνεται η επεξεργασία πληροφοριών από νευρωνικά κυκλώματα.

Ορισμός του οφθαλμού

Μάτι ή οφθαλμός ονομάζεται το αισθητήριο όργανο της όρασης των ζωντανών οργανισμών. Μέσω αυτού λαμβάνονται τα οπτικά ερεθίσματα που στέλνονται στον εγκέγαλο ώστε να παίρνουν μορφή εκεί. Με τον τρόπο αυτό γίνεται αντιληπτό το περιβάλλον, υπό την προϋπόθεση πως το τελευταίο εκπέμπει, σκεδάζει, απορροφά, διαθλά κλπ. κατάλληλη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία (φως) που μπορεί να συλλάβει το μάτι.

Δακρυϊκό σύστημα

Ανατομία οφθαλμού